Andi Bushati
Ndonëse rezoluta e Partisë Socialiste, i ka tejkaluar qëndrimet e kryeministrit Rama, lidhur me atë që ndodhi në Banjskë, në 24 shtator, ajo është në mos e turpshme, krejtësisht e pamjaftueshme për t’i bërë nder shtetit shqiptar. Aty vërtet përdoret termi “terrorist”, të cilin kryeministri nuk guxon ta shqiptojë, aty është zbutur qëndrimi i Ramës për marrjen nën kontroll të veriut nga KFOR, duke kërkuar thjeshtë shtimin e trupave ndërkombatare, por këto janë një ndihmë e papërfillshme ndaj asaj pjese të kombit, me të cilët ndajmë të njëjtat aspirata.
Dhe këtu nuk është puna të futemi në sherrin tonë lokal mes rilindasve dhe non gratave. As të merremi me cic- micet e brendëshme se kush është më tepër patriot. Ka një referencë të thjeshtë me të cilën duhet të matet fytyra e Shqipërisë, që do të njolloset ose jo, nga rezoluta që do të miratojë parlamenti: Ky është krahasimi i tekstit të votuar unanimisht nga deputetët e të tëra krahëve në Prishtinë, me draftin që do të prodhojnë kolegët e tyre në Tiranë. Deri më tani, ajo që propozon PS, meriton termin langaraqe. Ndoshta duke e ditur këtë, mëkëmbësit e Ramës po tentojnë të fshihen pas trukeve absurde, herë duke e shtyrë miratimin e rezolutës drejt gjysmës së dytë të tetorit dhe herë duke përdorur alibinë qesharake të përgjegjësisë së një vendi të NATO-s.
Po t’i lexosh edhe atë që votoi parlamenti kosovar edhe atë që propozojnë socialistët, diferencat janë thelbësore, jo vetëm në gjuhë dhe në frymë, por edhe në koncepte. E para “dënon sulmin terrorist të organizuar nga Republika e Serbisë”. E dyta flet për veprime të një “njësie terroriste serbësh”. Pra njëra denoncon krimin shtetëror, tjetra flet për individë. Dhe pyetja shtrohet: cili version është më pranë së vërtetës? Kur mendon se armatimi i rëndë i përkiste ushtrisë serbe, se terroristët ishin stërvitur aty, se Beogradi bëri sikur e arrestoi dhe më pas e liroi Radojçiçin, për të mos e ekstraduar, se vetë Vuçiçi është shfaqur në publik dhe e ka mbrojtur para të gjithëve këtë kriminel, për pyetjen e mësipërme nuk ka më dilema.
Po atëherë, pse qëndrimi i Partisë Socialiste e shpërfill këtë realitet? Pse ata nuk guxojnë as të kërkojnë “një hetim ndërkombëtar të shtetit serb”, ashtu sikurse bënë deputetët e të gjithë spektrit në Prishtinë?
Këto dilema kanë vetëm një përgjigje. Ato shpjegohen me nevojën e grupit parlamentar socialist për të pasur koherencë me qëndrimet personale të Edi Ramës. Edhe kur u rrëmbyen tre policët, edhe kur u zhvilluan trazirat dhe për përleshjet e serbëve me KFOR-in në veri, edhe kur qeveria Kurti shoqëroi në zyra kryetarët e zgjedhur të komunave, edhe për asosacionin, edhe për sanksionet, Edi Rama, në rastin më të mirë, ka qëndruar në mes të dy palëve. Basti që ai ka vënë për një projekt afatgjatë me Vuçiçin, shpesh e ka detyruar që t’i dalë kundër Kosovës.
Por, në këtë rast është ndryshe. Sado që qëndrimet e tij si kryeministër kanë peshën e vendimmarrjes shtetërore, ato shpesh mund të konsiderohen edhe si personale, në një vend ku institucionet kanë vdekur dhe gjithçka vendoset nga një njeri i vetëm. Por së paku formalisht, rezoluta e një parlamenti është diçka tjetër. Ajo vulos qëndrimin e vendit. Ajo bëhet në emër të të gjithë shqiptarëve. Prandaj gjëja më e pakët që duhet përfillur, në këtë rast, është shqetësimi i Edi Ramës se mos rëndohet Vuçiçi.
Partia Socialiste është e dënuar të veprojë në të njëjtën linjë si forcat kryesore politike në Kosovë, për të treguar me gisht shtetin serb dhe për të kërkuar hetim ndërkombëtar ndaj tij. Çdo qëndrim i ndryshëm, do ta shndërronte njollën që Rama ka marrë personalisht përsipër, në faj kolektiv. PS nuk mund të bëhet lavatriçja e Vuçiçit, pasi në këtë rast, duke i imponuar si shumicë kuvendit një rezolutë neutrale, ajo do na nxinte të gjithëve. ©Lapsi.al
